Mkerrr hata

Hangi mukaddesi kirlettim ki ben?
Zincirle baðlanmýþ köpekliyorum.
Ne yaþlý bedenim, ne de ruhum þen,
Kendimi kendimle Kötekliyorum.

Dertlerim içimde, vuramam dýþa,
Hazýrlýksýz girdim þu soðuk kýþa,
Bütün emeklerim gitse de boþa,
Bir kovan içinde petekliyorum.

Hazan sarýlarý düþtü rengime,
Kimse alçaklýkta uymaz dengime,
Kârýmýz sel sebil, zarar kendime,
Dünyanýn kahrýný etekliyorum.

Henüz bulamadan kendimde rüþtü,
Aç kurtlar saldýrdý, kuzgun üþüþtü,
Âlemin kaygýsý bana mý düþtü,
Gereksizi bile gerekliyorum.

Bu gün kimliðimi ben bana sordum,
Vicdan hesabýna çekildi ordum,
Yýllarca çalýþýp, çok kafa yordum,
Þimdide kendimi fiþekliyorum.

Sadakat kuþaðý sarmam belime,
Temelimden yýkar birkaç kelime,
Ne zaman fýrsatlar geçse elime,
Ýsteyene doðru itekliyorum.

Ýsterdim sözlerim özüme uya,
Hakkýn kelamýný kulaðým duya,
Týrtýla özendik, imrenti bu ya,
Benlik kozasýný ipekliyorum.

Bela deyip düþtük belalý yola,
Durup dinlenmedik, vermedik mola,
Dik durmak, yürümek, koþmak ne ola?
Yerlerde sürünüp emekliyorum.

Dertlerim doðurgan, devalar hadým,
Acýlarla doldum, kalmadý tadým,
Çukura düþüyor attýðým adým,
Kýrýlan yanýmý þelekliyorum.

Diyor; tut elimden, diyor ki; elçek,
Benimki yalandýr, onunki gerçek,
Kulaðým müjdede, gözümde mercek,
Ne yapacak diye tünekliyorum.

Yýrtýk bedenime yýrtýk giyerek,
Urgana dolanýp kýrbaç yiyerek,
Kýrýldýðý yerden kopsun diyerek,
Kopuncaya kadar sünekliyorum.

Savrulup saçýldým düþtüm her yana,
Toprakta çürüyüp geldim dermana,
Ekile biçile döndüm harmana,
Sap ile samaný elekliyorum.

Beynimde özür var,bakýþým sakat,
Gücümü bitirdi, kalmadý takat,
Gerçekler gün gibi aþikâr fakat
Boþuna süsleyip benekliyorum.

Zalim nefsim nedir? Aðamý, bey mi?
Davul mu, zurna mý, tambur mu ney mi?
Benim þu yaptýðým olacak þey mi?
Þeytanýmý bile melekliyorum.

Ýhtiras, kýskançlýk, kin ile nefret!
En kötüden beter kötü bir dehþet!
Hislerimde cinlik, yüzümde vahþet,
Ýnsanlýk yanýmý þebekliyorum,

Ýyilerin atý dörtnala koþar,
Kalpleri kükremiþ deryaya coþar,
Adam gibi adam insanca yaþar,
Ben kendi nefsimi eþekliyorum.

Her benlik; bir baþka benliðe yaslý,
Hepsi cilalanmýþ, bir benim paslý,
Çektiðim çilenin esasý, aslý,
Baðlandýðým yerde inekliyorum.

Yayýlýp gezdiðim bostanda baðda,
Yazýda yabanda, yaylada daðda,
Hayat girdabýnda, düþtüðüm aðda,
Yediðim otlarý börekliyorum.

Allahlýk kavramý, kulluk tanýmý,
Periþan eyledi, yaktý canýmý,
Bu yüzden tavlayýp eðri yanýmý,
Mihnet balyozuyla dölekliyorum.

Ne zaman suçluluk duygusu sarsa,
Suçsuzluk bulamaz kalbimi yarsa,
Ne kadar günahým, kusurum varsa,
Toplayýp önümde öbekliyorum.

Madde manalaþtý, aklým taþ oldu,
Baþým ayaklarda, ayak baþ oldu,
Can özümden akan kanlý yaþ oldu,
Çukurlara dolup gölekliyorum.

Vermezse Mabut, verir mi abit,
Bu hüküm Kur-an da ayetle sabit,
Her yanýmý sarmýþ melekût zabit,
Gönül hücresinde pinekliyorum.

Eðriliðin tümü insan düzünde,
Külli hesaplarýn þaþtým cüzünde,
Esfelisafilin þu yeryüzünde,
Bilmem ki göklerden ne bekliyorum?

Akýl iþlek deðil divanelerde,
Fikir dikiþ tutmaz biganelerde,
Bize mesken olan viranelerde,
Uyuz yaralýyý sinekliyorum...!

13.02.2010



Mustafa Yaralý

Sosyal Medyada Paylaşın: