Ne Kaldı Umutlardan!

Olmasaydý
Neþe-i muhabbet
Gülmek niye ki doðrusu merak ederim

Simanýn envayý
Çeþidine bürünmek ve
Böyle dilemek, hala cazip gelen mi deðil mi

Hiç göçmeyen
Ve geçmeyen ne ki,baki kalan gök kubbede

Mazi
Derinliðinden gelen
Ayak seslerinde inlemek ruh-i idrak ile mümkün

Sen
Ne bahtiyarsýn ki
Ahiri görebiliyor ve ayan ediyorsun, gizlemiyorsun

Neme lazým
Deyip vazgeçmiyorsun
Nefsi vesveseleri yakinen biliyor ve öngörüyorsun

Yegâne
Bir yol olduðunu
Ýçtenlikle ve samimiyetle, her vakit itiraf ediyorsun

Duyulmayan
Çýðlýklarý dahi sen
Bir bir usanmadan þehrediyor ve tefekkür ediyorsun

Yaþýn ve hesabýn
Serinliðine sessizce dalarak
Seyri hal ediyorsun, ibret ve izaný ruhunda derlitorsun

Yalnýz
Beklemek ve umut etmek
Ne kadar kifayet edecek, azim ne vakit ses getirecek

Hani nerede
Sana umut ilga eden
Ve tenini okþayan yaðmurlar, anýlasý baharlar ve hazanlar

Eteklerin
Uçuþtuðu o karanlýk gecelerin
Eþsiz sakinliðinde terennüm ederken, haþyetten iz vardý

Ýçilen meylerin
Kalan kadeh izlerinde
Sinelerin derinliðinde ki gizemlerinde yadedilecek ne kaldý

Sana bahþedilen
Her emanetin, nefesine tanýnan müddetin
Hiç bilmediðin mevsdimlerin ve senden habersiz geliþmelerin

O merakýn
Ummanýn da kalan
Umutlarýn býraktýðýn bir aþkýn firkatiyle þad olmalý ve yaþanmalý

Yaþanayan ne varsa
Ükdelerin yelpazesinde bir dram kalacaksa
Dillenen metanetin, sadýr olan onca çaresizliðin eþiðinde aðlarsýn




Mustafa CÝLASUN
Sosyal Medyada Paylaşın: