Sularda sürüklenen, düþen yaprak gibiyim Nereye gittiðimi kendim de bilmiyorum Bilinmezlik yüzünden hýrçýn ve asabiyim Arada takýlsam da ebedi kalmýyorum Yüksek bir þelaleden düþeceðim sonunda Ruhumu teslim edip öleceðim anýnda.
Düþtüðüm o aðacýn saðlam bir kökü vardý Sýkýca yapýþmýþtým yeþilken dallarýna Aniden rüzgar çýktý etrafý hüzün sardý Birden bire bulandým mevsimin allarýna Tutunmam imkansýzdý kopuverdim hiç yoktan Zaman beklemiyordu akýp gitmiþti çoktan.
Su akmazdý yukarý geriye dönüþ yoktu Savrulup gidecektim onun aktýðý yöne Yalnýz ben deðildim ki sürüklenenler çoktu Umuda sarýlmýþým avunuyorum yine Bir elim kenarýnda köþeden tutuyorum Gel gitler çoðaldýkça sularý yutuyorum..
Iþýklar gelir geçer içimden yakýnýrým Arada el uzanýr tutacak gibi beni Kurtuldum zannederek hevesle bakýnýrým Karþýlýksýz gel diye görmedim hiç diyeni Verecek bir þeyim yok kurudukça kurudum Aklým geldiðim yerde hep geçmiþi sürüdüm.
Ayvazým DENÝZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayvazım Deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.