SEN YOKTUN YANIMDA
Bu hicran adamýnýn, bu dalgýn bakýþlarý;
Gönlümdeki bu küçük çocuðun, bu haylazlýklarý;
Hep yokluðundandýr, hayata bu isyanlarým, bu dargýnlýklarým;
Sen yoktun, büyümedi yetim çocuk kalbimde;
Bir baþýna kaldý feleðin acýmasýz çarkýnda
Zaten hiç bir vakit olmadýn ki yanýmda.……
Bir sonbahar akþamýydý,
Bilinmez yollara düþmüþtüm,
Gurbetlik vardý bir de hasret yolun sonunda,
Kararsýzdým ve yalnýzdým çýkmaz sokaklarda,
Varlýktan darlýða, zorluklardan geçerken,
Yetmezmiþ gibi savruldum diyardan diyarlara,
Ele düðün bayram, benimse baðrýma
Kalabalýklarda sensizlik düþtü bahtýma,
Sen yoktun hiçbir vakit yanýmda….
Yüzlerde çirkin maskeler, kalplerde intikam ve nefret,
Ýnsanlýktan uzaklaþmýþ her türlü mahlûkat,
Hiç biri yýkamadý da, bir yokluðun yýktý beni,
Sen yoktun gurbetin vahþi sokaklarýnda,
Sen yoktun kavgalarýmda yaný baþýmda.
Yokluðundandýr bu asabileþmelerim,
Yokluðundandýr, bu sýcak iklimde buüþümelerim.
Türküler söyledim gurbetten sýlaya dalga dalga yayýldý efkârým
Söyle vefasýz ulaþmadýmý sana hüzün þarkýlarým,
Getirmedi mi yoksa turnalar haberim sana,
Gözlerin görmez kulaklarýn duymaz mý oldu yoksa,
Taþa mý döndü kalbin, niye yoktun yanýmda,
Zaten hiç bir vakit olmadýn ki yanýmda......
Yaþ kýrk dörde ulaþtý, ecel tene yaklaþtý,
Bir yaným gurbete savruldu, bir yaným sýlada kaldý,
Bilirim bu gidiþin vuslatý yoktur
gurbet bize mezar sýla artýk hayaldir....
Bilmem; Sýrada hangi hicran Türküsü bestelenmeyi bekler,
Sýrada ne var bilmem, ama bildiðim bir þey var,
Paramparça olurken dört bir yaným
Bildiðim tek þey sen yoktun yanýmda.
Hissettiriyor Azrail ensemde ara sýra nefesini,
Ne vakit, dinletir ruhuma vuslat bestesini.
Sen yoksun hasret var birde hüzün,
Sen yoksun yaralandý gecem hem gündüzüm.
Her yokluðunda yaktým bir sigara,
Duman duman yokluðunda hasretini tüttürdüm,
Kahra dem durdum Cehennemi gurbette
Sen yoktun boðulduðum, horlandýðým dehlizlerde.
Boþ ver takma kafana buda geçer dediler,
Ýyiden yana bütün erler birer birer gittiler.
Diðerleri ise gemilerinin telaþýna düþtü;
Yürüdü enginlerde, muhannet gemileri.
Söyle söyle böylemiydi ahitler,bize böylemi öðrettiler,
Hani insan yarý yolda býrakýlmazdý, hani vefa vardý;
Peki ya sen ne yaptýn, koskoca gemilerin vardý,
Söylesene baþýn göðe mi erdi…..
Öyle iþte, o kadar yolu tek baþýna aldýn,
Limandaki yolcularý ne çabuk da unuttun
Bakakaldým peþinden uzaklaþtý gemiler
Sen yoktun yalnýz kaldým bu limanda,
Sen yoktun garip kaldým gurbeti darda.
Ey Cennet Semalarýndan çekilen Zümrüt Kanatlým
Neden terk edip de kalplerimizi sýrra kadem bastýn
Deðimliydi vefa insaný ayakta tutan, birbirine baðlayan
Deðimliydi dara düþenlere kýrýlmaz bir kalkan
Sen bizleri býrakýp gideli kim bilir kaç zaman oldu
Güzellik adýna yükselen surlarýmýz birer birer vuruldu,
Ýndi kadim tahtýndan insanlýk, deðerler tarumar,
Bozuldu asýrlýk gözelerden akan tertemiz sular.
Bilmem nedir feleðin bizlere reva gördüðü oyunu
Hissettirdin hissedirdin EY VEFA her daim yokluðunu
Ey Vicdan muhafýzý býraktýðýn iklimlerde nöbetlerdeyim,
Bir gün dönersin ümidiyle ben halâ yolunu gözlemekteyim.
Hayrettin KIZILOÐLU
Not: Þiirlerim Noter Tasdiklidir baþka yerde kopyalanmasý ve yayýnlanmasý ancak ismim ve soyismim altýna yazýlýrsa izinlidir.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.