Sabahlarý gözlerini açar, Odanýn penceresinden, Dýþarý bakarsýn. Bir telaþ içinde geçer insanlar. Mutlu ve güler yüzlü olarak. Dýþarýda koca bir yaþam vardýr. Sonra pencereni kapatýp, Çekersin beyaz perdeleri, Kilitlersin yüreðinin kapýlarýný, Dünyaya hayata. Kimse bilmez görmez. Yalnýzca hissedersin. Dört duvar dýþýnda, Mahkûm edersin kendini yalnýzlýða...
Yine bir sabah, Açar gözlerini ayný pencereden, Bir daha bakarsýn dünyaya. Birden güneþin sana doðduðunu fark edersin. Düþünür biran, Semaya bakarsýn ýslak gözlerinle. Kim bilir bu gün kaç mutlu kiþi geçmiþtir, Pencerenin önünden. Fakat hiç biri dönüp bakmamýþtýr, Düþ yorgunu kapýlara...
Sonra bir sabah, Ayný pencereden bir daha bakarsýn, Günün yüzüne. Yine mutludur geçen insanlar. Durur bir göz atarsýn yola, Kýzar bir sigara yakarsýn. Derin bir nefes alýr, Yüreðin titreyerek haykýrýrsýn, Hayatýn suskun yüzüne. Nefret edersin her þeyden. Doðan güneþten, Geçen ve gelecek günden...
Oturup düþünür, Derin derin iç çekersin. Kapalý kapýlar arkasýnda, Duymaz kimseler sesini, Dört siyah duvar arasýnda. Sorarsýn kendine. Sýkýþýp kalan yalnýzlýðýn, Kaç yaþýndadýr, Belli ki anan önce doðurmuþ, Yaþý senden büyüktür...
Ve bir sabah gelir ki; O odanýn penceresinden, Bir daha bakamaz, Gözlerini açamazsýn. Kapalýdýr beyaz perdeler, Karanlýðýn zifir yüzüne. Oysa dýþarýda insanlar, Mutluðu yaþarken, Bir ses beklersin yalnýzlýðýna, Uzandýðýn musalla taþýnda…
yalnýz çýnar 20.07.2013 Ömer Sabri Kurþun Sosyal Medyada Paylaşın:
Ömer Sabri KURŞUN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.