Hep böyle baþladým kendimi avutmaya " Bir gün " diye yazmaya baþladým " Bir gün " diye umut vermeye kendime Ve bir gün için tüm yýllarý terketmeye baþladým
Ne büyük günmüþ hey allahým , Ne büyük günmüþ ki Sevmeyi unutturmuþ bana Ve sevilmeyi tabi ki
Gam yemezdim bir devrimci gibi söylesem "bir gün bizim sokaða da bayram gelecek" der gibi Tüm içten duygularýmla hani Birazcýk sevda birazcýk öfke Ve birazcýk sen gibi
Fakat öyle deðil bu ! Dalýndan yeni koparýlmýþ gibi Taze saf ve inasafsýz bir öfke Kafesten kaçan yeni yetme bir aslan Ve birazcýk ben gibi
Sebebini bilmem ama hep böyleydi Hep aðýr basmýþtýr gece gündüzden Ve hiç bakamadým güneþe Çünkü daha karanlýktý aydan
Hangi þair yazmýþ mutlu iken þiir Veya hangisi iþlememiþ mutsuzluðu Soruyorum abidin cevaplayabilir misin , Nazým babanýn sorusunu ?
Kaliteli kumaþtandýr Bizim kötü bildiðimiz duygular Ve onlar degil midir ayný zamanda Bizi duygulandýran , aðlatanlar !
O zaman þiirin tanrýsý olan öfkeye bu kadar öfke niye ?
Sosyal Medyada Paylaşın:
Suat.Yucel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.