Uğur Böcekleri

UÐUR BÖCEKLERÝ -1974-

Eriyordu karlar yürüyordu sular
Çiçekler uyansýn diye
Baharla beraber doðdu aþkýmýz
Ben bir tohumdum topraðýn altýnda
Sen bir cemreydin
Can suyu oldun düþtün topraðýma
Tutuþmuþtuk el ele ikimiz
Bir çiçeðin dalýnda iki kelebek gibi
Isýtýyordu güneþ yüreðimizi
Okþuyordu rüzgârlar renklerimizi
Kapalýydý gözlerimiz
Terlemiþti avuçlarýmýz
Sonsuzluða uzanýyordu ellerimiz
Utandýðýmýzdan
Kýzarmýþtý yanaklarýmýz
Ýçimizden söylüyorduk aþkýmýzý gelinciklere
Yüzümüzdeki gülücükleri
Tebessümle seyrediyordu bütün çiçekler
Fýsýldýyordu usulca kulaðýmýza tabiat
Hadi hadi vuslat zamaný diyordu

Unutmuþtuk o an dünyanýn döndüðünü
Sinmiþti gökyüzünde ki
Bütün sýðýrcýk sürüleri
Sýyrýldýk bir anda korkularýmýzdan
Açýldý gözlerimiz zaman durmuþtu sanki
Birbirine kilitlendi bakýþlarýmýz
Aþkýn en güzeline çarpýyordu kalplerimiz
Boðazýmýza takýldý sözcükler
Mühürlendi dudaklarýmýz
Tükenmiþti sanki
Unuttuk bütün kelimeleri

Ýki uður böceði geziniyordu
Bir buðday baþaðýnda
Dilek tuttuk Onlara düþtü niyetlerimiz
Biri sen oldun biri ben
Seyrettik Beraber uçarlarýmý diye
Önce sen uçtun kayboldun
Gölgelerin kucaðýnda
Sonra ben çýrpýndým çýrpýndým uçamadým
Açýlmadý kanatlarý gelemedim peþinden
Soðudu aþk o an mahzun bakýþlarýmýzda
Sonra umutsuzca ellerimiz
Sýyrýldý ayrýldý birbirinden



Sosyal Medyada Paylaşın: