Eylül akþamlarýnýn hüznüyle Yalnýzlýðýmadýr gidiþlerim... Dokunmayýn titremesin yapraðým Zaten Hazanýndayým ben son/baharýmýn Dalýnda kurumuþ bir yapraðýn Son titreþimleri Ha koptu... Ha kopacak...
Yapraðým ayrýlýrken dalýndan Ben aðlarken Biliyorum kötü yüzler gülecek Kal desen de faydasýz Kopmaya yüz tutmuþ Sararmýþ bir yaprak Daha ne kadar dayanabilir ki kalmaya...
Dalým lal Yapraðýmsa sararmýþ hazanlarýnýn tutsaðýnda Eylül vurmuþ bir kez Ben çaresiz Ýliklerime kadar kurumuþ tenimde Sevda yanýðý Titremelerimse; Soðuk esintilerinin eseri Dalýndan kopmak üzereyken ben Yok oluþlarýmýn son saniyeleri... Mutlu musun?
Bense teline zarar gelir diye Okþamaktan bile korktuðum sen! Ýþte Tüm zararý ziyaný da götürüyorum giderken Gidiþimle özgürsün Hür artýk Eylül’ler...
Ben hasretinde baharý beklerken Sen karakýþýn ayazýnda tutsak Boranlar fýrtýnalar esecek Kar Tipi Fýrtýnalar Üþütecek tenini Üþüyeceksin... Çünkü senin önün kýþ... Sen! Üþüyeceksin E Y L Ü L Üþüyeceksin bensiz...
Kardelen Uður böceði için Edebiyat Defteri’ne teþekkürler. Saygýlar...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kardelen çiçeği Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.