Aşkın demi

Mürekkep kan, an bu an, gönül defter, can kalem,
Yazýlmamýþ güftemsin, eskimeyen yenisin.
Bestem oldu dilimde, senden gelen her elem,
Göðsümdeki sazýmýn, mýzrap vuran telisin.

Uyanýklar uyumaz, taltif etmez rüyaya,
Gerçekleri ayan olan, aldanýr mý hülyaya?
Yüreðimiz iç içe, sýrt dönerken dünyaya,
Meyhanenin sakisi, kadehlerin demisin.

Cazibe merkezinde, sürüp giden bu hoþluk,
Aþkýn ile doluyor, kalmýyor ki hiç boþluk,
Maruf deðil bilinmez, bu baþka bir sarhoþluk,
Göz göze bakýþýnca, mest ediyor enisi’n.

Aþkýn kendi deðil mi, beden mülkünde sarraf,
Cehlimizi çok sevdik, nemize gerek araf?
Þaþýrmýþýz yolllarý, týmar hane ne taraf?
Ya ben aklý kaçýðým, yada sen çok delisin.

Öylesine deli ki, bu gönül öðüt almaz,
Özgür býrakmaz beni, seni yad-ele salmaz,
Böyle aþk-ý muhabbet, aç kalmaz, açýk kalmaz,
Benim ile birlikte, sen sevdanýn yemisin.
i
Gözlerin ne bulduysa, bilmem yaþlý gözümde,
Kasýrgalar koparttý, fýrtýnlý özümde,
Ben yanýp kül olurken, en son kalan közümde,
Yüreðin yað baðlasýn, iliklerin erisin.

Bad-ý sabayý gördük, hüzzam olduk hûzmeye,
Ýnsan Allah’dan korkar, sevenini üzmeye,
Yaralýyla bir olup, deryalarda yüzmeye,
Bu limana demirli, sen ilk ve son gemisin.

31.o8.2013...Mustafa Yaralý





Sosyal Medyada Paylaşın: