yarin eylül mü

gene o bozkýrlara gider miyiz günün birinde
ben baþýmdan karlarý sývayýp
sen ar’larýndan arýnýp
bütün yanmýþ aný defterleri ellerinde
bir de saçlarýna deðmeye görsün
ne güzel alýç kokarsýn eylülde




salkýmlarýna bakarýz okul bahçesine diktiðimiz söðütlerin
kaç ayrýlýk demlenmiþ sarýlarýnda
yüzsüzlük ederim
tutarým omuzlarýndan eðerim daðlarý zirvelerinden
öylece gireriz sana ilk yazmaný aldýðým bakkala



avuçlarla alýrým akideyi camlý kutularýndan
aç derim eteklerini
maskaralýðýma gülersin belki
sileriz içimizden kanýmýza girmiþ þehirleri
kahkahalar atarak geçeriz deðirmen yolundan




durur mu ki acep kalaycýnýn ocak karasý
bunca yaðmurdan sonra
silinmemiþse siyahlýklarý
ne sen bana soru sor
ne de anlamlý bakayým ben sana




bile bile geçelim kasabanýn en iþlek caddesinden
ne sende miralay baba ne bende eski sevda
tanýyan da yok üstelik
ne okullar açýlacak ne müdürler kýzacak
büsbütün ömrümüz tatildeyken
kim korkar ki eylülden










kasým








Sosyal Medyada Paylaşın: