Ne zaman dara düþsem Efkarlansam Sað yaným acýr Benim olup da Arada benim olmayan yaným. Hissetmediðim yaným.. Uzaklara , çýkmazlara götürür Derin derin düþündürür Sað yaným ara ara. Sevdiklerim gelir aklýma, Canparçalarým, yavrularým Üzerine titrediklerim Gelir gözümün önüne. Yapamam; Yapamadým Yapmak istediðimi. Kalmakla Gitmek arasýnda Kalýrým hep. Yarým yaþamaktansa Gitmek en iyisi, Derim. Sonra…. Sonra vazgeçerim. Dayanýlmaz bir hal alýr Sað yaným. Acýyan yaným Ve ben, Ben olmam O zaman.. Hesaplar içerisine girerim. Yargýlar, Sorgularým Hayatýmý. Hep deriz ya, “ ben görmedim, yaþamadým” Çocuklarým görsün, yaþasýn.. Ýþte bu felsefedir beni Tutan, engelleyen. Ne ilgi gördük, Ne sevgi aileden. Ne çocukluk yaþadýk Ne de gençlik.. Bitanelerim için Tüm uðraþ.. Sað yanýma inat, Devam edecek hayat.. Berlin 2013
Sosyal Medyada Paylaşın:
ADSIZ35 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.