Evladım

Gel þanlý maziyi irþat edelim,
Mademki gelip de sordun evladým.
Yalnýz biraz evveline gidelim,
Mademki kafaný yordun evladým.

Orta Asyalardan buraya göçtük,
Uðrunda her türlü sýnavdan geçtik,
Ekmeðini yedik, suyunu içtik,
Bu Topraklar senin Yurdun evladým!

Dünya hâlâ kudursa da vahþet ’ten,
Hiçbir zaman vazgeçmedik Vahdet’ten..
Söðütte küçücük bir aþiret ‘ten,
Bir ”Cihan Devleti” kurdun evladým.

Töremizdi gücümüzün kaynaðý,
Titretirdik Oba’larý, Oymaðý..
Yananýn ruhunda yaz saðanaðý,
Üþüyen sine ’de kordun evladým.

Akýncýlar çýktý mýydý sefer’e,
Diz çökerdi yolumuzda kefere..
Sen ezelden aþinasýn zafer’e,
Sen cihana karþý durdun evladým.

Bakma sen!. Þuursuz o korkaklara,
Uygarlýk taþýdýn bu topraklara..
Türk-Ýslam mührünü hür þafaklara,
Ýrfan ordusuyla vurdun evladým.

Bir adý Mehmetçik! Olan kahraman;
Zulmü yuvasýnda boðdu her zaman!
Sakýn ha!.Yan gözle baktýrma aman;
TÜRK ORDUSU! Senin Ordun evladým.
04.03.1995


Mehmet YAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın: