Son kez bakýyorum ardýma
Kýrýk dökük bir hayat býrakýp
Gidiyorum bu þehirden
Ne sen varsýn
ne o deniz köpüðü bakýþlarýn
Kýrýlmýþ bir gül dalýyým
Issýz bir evin, ýssýz bahçesinin en ücra köþesindeyim
Ne güneþ görür yüzüm
Ne rüzgar uðrar yapraklarýma
gidiyorum artýk sessizce
týpký geldiðim gibi bir gece
ne kinim var ne öfkem
Ýçimde bir umut beslenir
kendi kendince
Kuþlar uðramýyor dallarýma
Susuz kalmýþ köklerim yavaþ yavaþ kuruyor
gecenin sabaha ulaþtýðý noktada
Gövdeme biçimsiz ellerin
kontrolsüz þiddeti vuruyor
Tamda düþündüðüm gibi
Yüreðimin en derin köþesine
Daraðacým kuruluyor.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.