mutluluðun içinde barýnan
huzur ýþýltýlarý,
seninle birlikte
terk etti beni.
artýk anladým,
kapýmý çalan
yolunu kaybetmiþ
yitik bir hüzündü.
hiç adres sormadan
çöreklendi.
kaybolmuþluðun acýsýný
çýkarýrcasýna,
fümeleþmiþ ruhumun
en ince noktasýna.
gördüm ki:
sarmaþýk misali duygularýmý
sýmsýký sarmalamýþ,
müebbet cezaya
mahkum edilen hicranýn;
beynimde ödemleþtiði
tezatlarla dolu düþünceleri
canýmý acýtýr olmuþ.
biliyordum
gerekçesi her neyse...
ödünlerle bezenmiþ,
ongun ümitler eþliðinde
var olan tek gerçek:
zamandý belki de.....
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.