NAZLICANDAN

Seni o tren garýnda görmüþtüm, elinde bavulunla.
Sonra baktým ayný vagondayýz.
Seni karþýmda görünce biraz þaþýrmýþtým.
Genç bir yagýz delikanlýydýn.
Tren hareket edince çaktýrmadan seni izliyordum.
Farkýndaydým gözlerin hep bendeydi.
Çok güzel bir yolculuk olmuþtu iki gün iki gece.
Konuþup kaynaþmýþtýk hiç unuturmuyum.
Kars ta ayrýlmýþtýk,
Sen köyüne ben hastahaneye göreve gitmiþtik.
Hafta sonu gelmiþtin yanýma,
Çay içip sohbet etmiþtik.
Her hafta sonu gibi.

Koluna girdigim zaman mutluluktan uçuyordum.
Anlarsýn diyede çok korkuyordum.
28 martý hiç unutmam unutamamki.
Ýlk ayrýlýk günümüzdü,
Ogün hep seni beklemiþtim.
Özlemlerim dag gibi üzerime çöktü.
Yigidim gelse diye yollarda kaldý gözlerim.
Tren garýnda ne kadar bekledim seni,
Ama yoktun:
Ümitlerim bitmiþ ben yýkýlmýþtým.
Bir an sesini duydum,
Nazlýcan diye bagýrýyordun.
Vagonun camýndan gördüm seni.
Ýnemedim, indirmediler,
Bir mendil sallamak çokmu kolay sanýyorsun,
Sevdigini býrakýp gitmek.
Ýçim yanýyor aglýyorum, bagýrýyorum,
Sesimi sana ulaþtýramýyorum.
Sen koþuyorsun tren gidiyor ben can veriyorum.
Gözlerimden yaþlar sel gibi boþalýyor.
Seni göremiyorum.
Bir hýçkýrýk bogazýmda konuþamýyorum.

Sevdigimdi o diyemiyorum,
Üþüyorum, titriyorum.
Ellerimden kan çekiliyor uyuþuyorum.
Ýki gün sonra istanbula geldik.
Sana bir haber bir adres býrakamadan.
Hep aglýyorum içimde bir sýzý,
Ölmek istiyorum yapamýyorum.
Kars ýn dar ve çamurlu yollarýný düþünüyorum.
Seni düþünüyorum yapa yanlýz,
Ne çok sevmiþim oralar,
Hele seni deliler gibi.
Üç beþ ay içinde evlendirdiler,
Gözlerim elimdeki kýna gibi kýp kýrmýzý.
Rengim soluk benzim uçuk.
Ýnan bir ruh gibiyim.
Hayatýma baþkalarý kara variyor,
Ben deliriyorum.
Kaç kez sana gelmek istedim,
Kaçamadým, yapamadým býrakmadýlar.
Evlendikten sonra görevide býraktým.
Evde dört duvar hayalet gibiyim.
Mutluluk kapýmdan geçmiyor,
Birde postacý.

Camdan kuþlar seyrediyorum.
Zaten evliligim uzun sürmedi,ayrýldýk.
Bir kýzým vardý adýný Özlem koydum.
Can yoldaþým tek tesellimdi.
Söz vermiþtim:
Bir daha evlenmiyecegim diye,
Evlenmedimde.
Hep kahr ettim sensiz günlere, gecelere.
Hep yýkýlasý duvarlarýn çökmesini istedim.
Þunu bilki seni hiç unutmadým.
Aradan uzun yýllar geçti,
Seni o çay bahçesinde görünce þaþýrmýþtým.
Saçlarýn beyazlanmýþ yüzünde yýllarýn yorgunlugu vardý.
Dakýkalarca sana bakmýþtým.
Ellerini býrakmak istemedim, býrakamadým.
Seni ne kadar özlemiþim bilemezsin.

Hele o beyaz mendil:
Beni yeniden yýkmýþtý.
Göz yaþlarýmý tutamamýþtým aglamýþtým.
Ayaða kalkýp giderken gitme diyemedim.
Diyemezdim hakkým yoktu.
Ben o treni çoktan kaçýrmýþtým.
Arkandan uzun uzun baktým,
Hatta arkandan yürüdüm.
Ýçim kan aglayarak.
Yarýn kýzýmýn düðünü var,
Sevinecekken aðlýyorum.
Anadolumun mert ve yagýz delikanlýsý,
Caným aþkým:
Ben seni ne çok sevmiþim,
Sevmiþimde kalbime taþ basmýþým.......Þ.CyILMAZ


Sosyal Medyada Paylaşın: