eskitilmiş hayatlar

gökyüzü aðýr aðýr sararken hayatýn derin yanýklarýný
gün döner yorgun gri bir güz akþamýna
yine eskisi gibi alýr ýþýklarýný
geceyi çaðýrýrken zaman



biten günün ardýnda düþ kesiði acýlar
aðýr aðýr yol alýr karanlýðýn ardý sýra
düþer günah gölgeliklerine



yalnýzlýk kol gezmede ýssýz sokak diplerinde
neredeyse üst üste ölü ruhlar
el yapýmý etten duvar sanki
gözleri kan çanaðý hepsinde



sorgular çok erken belki
bir zamanlar yaþar mýydý mesela gözleri
neyi yaþar’dý
kime yaþar’dý
kendine aynasý sözleri



geçer durur hayatýnýn içinden
hiç yaþanmamýþ bir düþ
ya da
sonu hep acýklý biten eski bir hikayeden
bir film þeridi misali



aðlamak faydasýz artýk
ölü ruhlarda bu zamansýz gece
geri dönülmez bir kaderin yazgýsý



oysa, birazcýk sevgi bile yeterdi
asla vermeyi bilmeyen
kendi elleriyle eskitilmiþ hayatlarda ..












Mert YÝÐÝTCAN
27 08 .2013
istanbul / eskitilmiþ hayatlar þehri
Sosyal Medyada Paylaşın: