Bugün doðum günüm baylar bayanlar ! Doðduðum güne sadýk biriyim. Ýkizim yok yalnýz doðdum. Hayata yalnýz devam etmekteyim hala. Gözümü açtýðýmda herkes bana gülümsüyordu. Hala öyle.. Sýfýr kilometrelik bir hayata adým atmýþtým tabir-i caizse. Ýhtiyaçlarýmý sadece aðlayarak karþýlamayý iyi biliyordum. Merhamet denilen duyguyu da çok iyi sömürüyordum o zamanlar. Þirin bir hal almýþtý cemalim. Düþüp kalkmakla güldürüyordum insanlarý ne garip. Güzel zamanlardý vesselam..
Sonra büyüdüm yürümesini,hatta koþmasýný da öðrenmiþtim. Etrafýmdakiler hala gülümsüyordu.. yüzüme gülüp,içinden neler geçirdiðini bilemiyordum. Ýyilik ve kötülük diye iki baþlýk koymuþlardý bu evreye. yaptýðýn þey çýkar saðlýyorsa iyilik. çýkarlara ters ise kötülük oluyormuþ.
Böyle bilip böyle davranmam gerekiyormuþ.
Neyse sonra biraz daha büyüdüm. Artýk insanlar eskiyen gülümseyiþler satýyordu bana. Tadý tuzu olmayan sýrýtmalar desek daha iyi olur. Ýnsanlar büyüyünce,gülüþleri de çirkinleþiyor mu ne !
Çocuklar hep daha güzel güler.. Çünkü gözlerinin bebeklerini hiç aðlatmazlar. aðlatanlar ise hep büyümüþ insanlardý.
Çok insan gelip geçti bu ömrüme kadar.. Çok þey yaþadým bu anýma kadar.. Çok sevdiðim insan gömdüm bu zamana kadar.. Çok þey umut ettim bu son umuduma kadar.. Çok þey hayal olarak kaldý son kalan hayalime kadar.
ama hep doðduðum güne sadýk kaldým. Hep yalnýz kaldým...
Çok þey anlatmak isterdim bugün kendime. Yaþanmýþ o kadar güzel þey hatýrlayýp geleceðe çocukça bir tebessümü evlatlýk edinmek isterdim.
Doðduðum güne hep sadýk kaldým baylar bayanlar ! Hep tatlý tatlý gülümsedim,gözümü açtýðýmda gördüðüm insanlara.. Ýnsanlar deðiþiyordu,ama gülüyorlardý.. Ýçinden neler geçiyordu bilmezdim,bilemezdim..
ama hep yalnýz kaldým. Etraf çok kalabalýktý.
Sesler yükseliyordu çoðu zaman,gülüþler havada uçuþuyordu. Herkes saman alevinde kaybolup küle dönüyordu sonra çok garip.
Kimse kalýcý kalamadý bu yalnýz yaþadýðým anýlarýmda. Ben hep büyüyen bir çocuk olarak kaldým.
Yaþlandým mý,hala Genç miyim ? Bunun hakkýnda hiç bir fikrim yok baylar bayanlar ! Bugün benim doðum günüm. Ben hep doðduðum güne sadýk kaldým. Yalnýz doðdum. Ve hep yalnýz kaldým..
Ýnsanlar deðiþiyordu,Kimileri ailem olmuþtu. Kimileri arkadaþým. kimileri komþum. kimileri yabancý insanlardan olmuþtu. ama hepsi insandý.
ama ben hep yalnýzdým.
Onun için yaþanmýþ güzel þeyler hep böyle gelivermiþti. Bebeklik çaðýnda sevimliymiþim diyorlar. tatlý gülüyormuþum.. acaba ne deðiþti bende. Büyüyünce mi deðiþti gülümsemeler..
Duygulardan bahsetmek isterim ben. Yaþatýlan þeylerin karþýlýðýdýr. Huzurlu,mutlu ve umutlu bir ruh hali býrakýr insanda. Çocukken alýþkanlýk edinmiþtim bunlarý.
Büyüklere göre küçük þeyler aldýðýmda Sabaha kadar uyuyamazdým mutluluktan.. Ailemden olanlara sarýlýnca Huzurun dibini yaþardým. Ve uslu durursam Umut dolu hediyeler beni bekliyordu.
Dediðim gibi baylar bayanlar ! Bugün benim doðum günüm. yaþlandým mý yoksa bebek miyim ? Hala bilmiyorum. Bildiðim bir þey var. Doðduðum güne sadýk kaldým. yalnýz doðdum . Ve hala yalnýzým.
Ve yalnýz ölmek istiyorum sanýrým.
/Anlatýlmýþ güzel þeylerin fragmaný/
’Þükrü DURMAZ’
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mahkum Duygular Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.