her þey senden sonra baþladý benliðimde aþký mabet sanmýþtým öksüz yüreðime ve ateþle seviþmeyi öðrettin zamansýz ve hatta azrailin pencesinde sevgi ölürken sessizce
ilk kez seninle öðrendim ateþle dans etmeyi rengi calýnmýþ gecelerden keder düþtükce ellerime ah keþke yeniden doðabilseydik küllerimizden günaha uzanýrken tenlerimiz bir ateþin döþeðinde
gece gölgenin koynunda seviþirdi her düþün ertesinde parcalanmýþ hayaller dökülürken masallarýn eteðine bilsen bana ne kadar da uzaktýr aþk þimdilerde þehvetin rüzgarýnda yeni baþtan döllenirken ihanetler
oysa ki.. ateþe karþý seviþmelerimizde vardý bizim ölümcül bir dansa mahkum edilmiþken bedenler öylece ki ... her gecenin þuh vaktiydi o yaþadýklarýmýz sýðýndýðýmýz karanlýkta ay ikimizi yýkarken sessizce
iþte hepsi bu kadar bizden kalan ölümle ateþin dansý ölümle þeviþiyorum varoþ caddelerin gizli köþelerinde ve.... üstelik sýyýrýp attým tenimden utangaçlýðýmý masumuyetimi de öldürdüm bir ayyaþýn pis nefesinde
ve þimdi bir celladýn ölüm kokan ellerinde arýyorum sevgiyi çok uzak medcezirlere sürgün edilmiþken pembe düþler ki her gece bir coçuk daha ölürken içimde öylece azrailin rahminden bir cenin daha düþüyor eteklerime
iþte tek bu nedenle ey sevgili senden öncesi hiç olmadý benim için ve senden sonrasý düþ kýrýntýsý ellerimde öpme dudaklarýmdan uzak dur tenimden þimdi býrak ecelin pencesinde kývransýn sevgiler
ay/su Sosyal Medyada Paylaşın:
ay/su Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.