KISA KISA ŞİİRLER
1
ÝSTANBUL
Bir Ýstanbul akþamýnda oluk oluk yaðýyordu yaðmur.
Essiz bir Ýstanbul akþamýnda toprak kokuyordu.
Senle tanýþtýðýmýz ilk günü hatýrlatýyordu, Ýstanbul sokaklarýnda yaðan yaðmur.
Her damla ile kirlenmiþ bedenlerimizin temizlendiðini sanarak,
yaðmur altýnda karþýlaþtýðýmýz geceyi anýmsatýyordu.
Ve yine farklý bir akþam
ve yine Ýstanbul sokaklarýný ýslatan yaðmur...
Temizlendiðini sandýðýmýz kirli bedenlerimizle yaðmur altýnda gözyaþlarýmýzla bütünleþen damlalar.
Ýstanbul sokaklarý bir kez daha ýslanýyordu.
Bu defa yaðan yaðmurla deðil dökülen gözyaþlarý ile...
2
VE HAYAT
...VE HAYAT
Nedendir bilinmez bazen çekilmez olur hayat...
Bitmesini isteriz tükendiðimizin farkýna vararak...
Ýnatla bitmez hayat...
Bütün iðrençliðini sergilemeye devam eder...
Dayanamaz yorgun kalpler ve kaçmak ister...
Lakin buna bile müsaade etmez hayat
Bunu bile çok görür.
Ve tüm iðrençliðiyle devam eder hayat...
ATEÞ
..
3
MUTLULUK
Mutluluk bir kentle elde edilmez.
Mutluluk bir yoldur hayat yolunda.
Yaratýp yaþamayý bilmektir.
Baþkasýndan beklememektir.
Mutluluk umutsuzlarýn kapýsýný aramaktýr.
Hiç bilmediðin bir köy çocuðunun yüzünde gülücük açmaktýr.
Mutluluk bir kentle elde edilmez.
Kýsaca arkadaþým
Mutluluk bir yoldur hayat yolunda.
Yaratýp yaþamayý bilmektir.
4
YUDUMLAMAYA BAK
BIRAK ARTIK HAYATIN TÜM SIKINTISINI
ALDIÐIN NEFESÝN KIYMETÝNE BAK
ALDIRMA ELÝN CENNETÝNE, CEHENNEMÝNE
SEN ÞARABINI YUDUMLAMAYA BAK
ATEÞ
5
SEN BENÝM HÝÇBÝR ÞEYÝMSÝN
Sen benim hiçbir þeyimsin.
Sen benim hayatým deðilsin.
Sen, sen benim aþkým, bitanem deðilsin, deðilsin aslýnda
Sen benim hiçbir þeyimsin.
Kirletilmiþ hayat içerinde kirlenmemiþ sen HAYATIM olamazdýn.
Kirli hayat içerisinde kirlenmiþ aðýzlara dolanan BÝTANEM, AÞKIM olamazdýn
Sen, sen benim hiçbir þeyimsin aslýnda…
Çünkü
Sen hiçbir þeye eþ olamazdýn.
Sana bu kirli hayat içerisinde hiçbir þey denk olamaz, olamaz iþte.
Ýþte bundan dolayý sen benim hiçbir þeyimsin.
DEMÝR ( ATEÞ )
6
ÜRETMEDEN TÜKETMEK
ÜRETMEDEN TÜKETMEK
Nicedir söylenen söylenceleri söylemimiz yaptýk
Kendi söylemlerimizi yaratamadan
Kendi sandýðýmýz benlikleri yaratamadan baþkalarý olduk
Baþka yaþamlarý yaþar olduk
Böyle geçti yaþamlarýmýz
...Yaþamadan, yaþatmadan yaþananlarý tüketerek
Ezber bozamadan ezberlenen yaþamý yaþadýk
Bir umuttur bizimkisi yaþananlarý tüketmeden haykýrmak
Yaþanmamýþlarý yaþayarak yaþatmak…
ATEÞ
7
EY HAYAT
Ey hayat!
Ne tuhafsýn.
Ben bu zifiri karanlýkta yollarda ararken kendimi, o bu zifiri karanlýkta benden bihaber.
Ey hayat!
Sen ne garipsin.
Ben ondan uzaða gidiyorum diye yollarý ateþten bir diken yaparken kendime,
o tüm bunlardan bihaber soluklanýr.
Bütün bunlar yollarda çarpar yüzüme.
Suskunluk orucumun bozulduðu anlardýr belkide.
O yinede bunlardan bihaber.
Sonra;
"yeminimi bozsam ve delsem daðlarý Ferhat gibi.
veya
düþsem yollara mecnun gibi" diye düþünüyorum bazen.
sonra boþ ver diyorum iþte.
Ey hayat sen ne garipsin.
Bu garip yaþamda son sözüm kalýyor benden ona.
Hemde karþýlýksýz bir söz;
GÝT
DEMÝR(ATEÞ)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.