Tadým tuzum yok hiç bu aralar, Haber geçiyorlar sürekli, Televizyonda, Bir kaç görüntü geliyor ekranlara, Yüreðim daðlanýyor, Bir baba evlat ateþi ile yanýyor.. Son kez öpüyor yavrusunu, Ölüm kokusunu çekerek ciðerlerine.. Bir anne bebeðinin yanýbaþýnda, Aklýný yitirmiþ acýdan.. Buz torbalarý koyoyurlar. Onun sevmeye doyamadýðý, Gül kokulu evladýnýn bedeni üstüne, Üþür ! Koymayýn diyiyor... Aðlamaktan kýsýlmýþ sesi ile.. Gazeteler manþet atýyor, Anneler babalar kan aðlýyor.. Ya Rab ! Dünyada zulüm almýþ baþýný gidiyor.. Bize ise uzaktan seyretmek düþüyor.. Yarýn birgün ise, Herbirimizi ayný eziyetler bekliyor.. Ya Rab ! Yetiþ.. Kullarýn seni çaðýrýyor..
Yazan: Gönül Cesli
Sosyal Medyada Paylaşın:
GÖNÜL CESLI Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.