ben Aşka sahibim...

Aþk bana esir düþtü...
ýrmaklar,çöller
ve hiçbirþeyde bulaman seni.
belki adý kaybetmek belki de kaybolmak...
Aþk bana sahip deðil ,
hayatýmýn son özeti;
ben aþka sahibim ...
O fermandar duygularým,
dermandar þiir yaným darbe’lenmiþ.
balyozun orta yerinde ve paramparça...
Sen taþan yüreðim kuruyuvermiþ.
uzanýverdiðim aðlayýþlarým ,
bir tabut gibi yýkýlývermiþ...

Ben aþkta deðil aþk bende bitivermiþ...
bir zorluk ki adý aþk deðil
her an kaderin pençesinde .
Ölümün perdesinde ,
nefsi mudafaa bile yapamayan
rojava olur yaþamüstü toklugum.
bir dramki gayrý haykýrýþýmýza saðýrdýr ,
dünyadaki yokluðum.
mermilerin sýcaklýðýnda ,
vatansýzlýktan titrememdir soðukluðum...
multeci gözlerinde yoksul kalýnca farkýna vardým.
yoksulluðun içinde yok’un olduðunu...

Hipnoz olduðum duygularým birer birer çözülüverir
Ve anladýmki cennet seni zalimce sevmek deðil
Seni korkakça titrekçe
ibadet etmeye bile korkmaktýr...

Sosyal Medyada Paylaşın: