ADIN NE

Güneþ astý yüzünü
Ay,
Vazgeçti gülümsemekten.
Bulutlar daha cesur
Yýldýzlar ise,
Daha cömert.
Karanlýðýmýzda,
Bir gülümsemeyi paylaþacak kadar

Sonsuzluðum saklanýyor
Dokundukça yalnýzlýklar.
Dokundukça
Gökyüzüne
Gökyüzü;
ipek kanatlý serçelerin
Ellerinde
Yalnýzlýðýmý götürüp
Seni getirdiler
Adýn,
Mutlulukmuydu? ....
Sosyal Medyada Paylaşın:

sairben Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

BEN ÇOCUKLUĞUMU ÖZLEDİM ANNE KENDİMİZDEN BAŞKA BİTTİ TUTKU ADIN NE CESARETİN ADIYDI SEVDA