Aðlýyorum, dokun! Dokun ki parmaklarýndan sýzsýn gözyaþým.. Ruhunu paramparça ederek kalbine ulaþsýn aðrým. Hisset.. Kýzgýným Ve en çok da yorgun. Orada kalsýn ellerin, göz yaþýmda kalsýn parmak izin. Parçalanýyorum, dokun! Kapat gözlerini Ve bir masum cenin düþün, Doðmadan kürtaja mahkum edilen. Parça parça kopar ceninler, Duyamaz o çýðlýklarý anneler. Ses telleri henüz geliþmediði için bebeðin, Yada geliþemediði için vicdaný annenin. Orada kalsýn ellerin, Göz yaþýmda aksýn parmak izlerin. Ölüyorum, dokun! Sevgim hala sýcak ama soðuyor bedenim. Nefes almak; Sýrtýnda yüzlerce insan taþýmak kadar imkansýzlaþýyor simdi. Dokun, bitiyor hikayem. Bir þey battý kalbime, belki bir cümle. Ama alýnma üzerine. Kalp ’içteyse’ ve ’kanýyorsa’ bu þekilde, sýyrýlabilirsin bu iþten. Orada kalmasýn ellerin, býrak! Faili meçhul sorularla yormam Ben son kez aðlar silerim parmak izlerini.. Þþtt. Aramýzda kalacak sevgilim unutma, Ölüm nedenim; iç kanama.. Ceyda TEKÝNDUR (SýfýrÞair) Sosyal Medyada Paylaşın:
SıfırŞair Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.