Sevdalar aşklara bölünürken...

gözler dalmýþ
yarýnlarýn ertesine
býrak dolsun þu zaman
kavuþarak sessizlik karanlýða
nasýlsa hiç ermiyecek muradýna...

kýrlangýçlar ötüyorlar
vurdumduymazlýðýn arka bahçesi vahim
karýþ karýþ toprak oluyor umutlar
ha sabah ha akþam ha gecesi
bir nevi meze kelepçelenmiþ ruhlara...

ey gözü dönmüþ mechul
kalýblarýna sýðmýyorlar artýk insanlar
sevdalar aþklara bölünürken
hasretlik bir damla mutluluða muhtaç
buluyor kendisini nihayetinde göz yaþlarýnda...

býrak essinler rüzgarlar
býrak yaðsýnlar yaðmurlar
dönüþü olmýyan bir yolculuk deðil mi ki bu?
sen ve ben,ben ve sen
buluþamadýktan sonra ne iþe yararlar? ...

(Berlin,23.08.2013)

Talat Özgen
Sosyal Medyada Paylaşın: