Çocukken;
Ateþine bakmaktan
Sýrtýna havlu koymaktan
Nefes alýþýný yoklamaktan
Kaç gece sabahladým.
Yüksünmedim, yorulmadým...
Okuldayken;
Sabahlarý uyandýrmaktan
Attýklarýný toplamaktan
Kapý önünde doyurmaktan
Elimden kaydý yýlarým.
Hiç piþman olmadým...
Þimdi yaþlandým;
Bak elimde ekstrelerim,
Bitirdim, hepsini tükettim...
Dinle bak oðul;
Gücüm yettiðince kalkarým.
Sevdiðin yemeklerden yaparým.
Sen yedikçe ben doyarým.
Bir teþekkür et be oðul,
Azýcýk gönlümü doyur!...
Sitem deðil niyetim.
Ben de sonsuz kredin.
Senden bir yudum isteðim:
Býrak kendime de kalayým,
Hayattan payýmý ben de alayým..
Bak elimde ekstrelerim,
Sýfýrlandým eksilerdeyim....
Yazan:MEHPARE GÖKÇE
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.