Gönül pencerem!balkonsuz manzara ; titriyor yürek telim güneþe bakarken, zaman ! eman vermeyen ferman ; týrmanýyor yere yatýrýlmýþ merdiven .
Zenbo lingi bakmadan görme sanatým , dile hakim kelime kýlavuzu bilgeliðim , cazibe merkezi þiir ecesi periliðim , þahit oluyor geçen sürecin seyrine .
Göz yaþý güzeli þadýrvanlar þafaðý , yýldýz þakaklarýna düþen ak saçlar , gaipten gelen o ses arlý sýrlý nefes , þafaða tek baþýnalýðý yaþatýyor .
Kapýsýz pençeresiz direksiz balkon; bakýr toprak ,ten kavruðu kadar sýcak , mavi ufuklara çizilen soluk bir resim , kül yanýðý gül kalbi bir canlýk ömür ,
Mehtapsýz ufuk ,gün_eþsiz balkon, dað_baþý dumanlý ,deniz gölgesiz , hani kitabýn ilk vahisine saklanmýþ , kýrmýzý toprak ,sarý baþaklý can.
Kutsallýðýn vuslat hasreti beklenirken, kervanlara yol veriyor güvercinler , artýk beyaz kanatlar bile taþýmýyor , günahý alýnmýþ sevda yüklü canlarý ,
Gülay GÖKTÜRK Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülay Göktürk Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.