Adýný koyamadýk yaþadýklarýmýzýn. Kalýn çizgiler çekemedik duygularýmýzýn altýna Umutlarýmýzý çaresiz korkularla ördük. Ayrý ayrý baktýðýmýz puslu aynalarda Birbirimizin yansýmasýný gördük. Sen mi güzeldin? Yoksa ben mi güzel gördüm? Sen mi melektin? Benmi cennet hayali kurdum? Uzun zaman seni düþündüm durdum. Farklý kümelerin ortak elemanýydýk. Farklýlýðýmýzý saygýyla harmanlardýk. Tenefüss zillerinin oyuna salýverdiði Haylaz çocuklarýn o eriþilmez sevincinde Anlarýmýzý anlamlaþtýrýrdýk. Tembel bir öðrencini yarýda býraktýðý Ýki bilinmeyenli bir denklemin Aranan o iki rakamýydýk. Birimiz yokken diðerimiz anlamsýzdýk. Ayný cümleyi ayný anda kurar. Sevinçle þen kahkahalar atardýk. Iþýl ýþýldý gözlerimiz. Sevgiyle taþýyordu sözlerimiz. Hep ayrý yönlere utangaçça bakardýk. Olurda kavuþursa bakýþmalarýmýz. Baþýmýzý öne eðer susardýk. En çok susarken konuþurduk biz. Kelimelerin aciz kaldýðý noktada Koyu bir muhabbete baþlardý sessizliðimiz. Seni ben en çok kendimde tanýdým. Çok zaman soruma cevap aradým. Ben sana mý ? Sendeki bana mý hayrandým. Sosyal Medyada Paylaşın:
vilanjik Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.