soldu gölgeleri þehrin güneþe dokundu bir þiirin kanatlarý kaldýrýmlarda ayak izleri yol tükendi orta yerinde menzil düþtü
sonra üþüdü karanlýðýn elleri tut dedi bir gölgeye tut ellerimi bir þarký seçti sonra gün batýmýndan kalma bir hiçlikle
bir bulut gibiyim yaðmurunu yitirmiþ dokunsa yanacak dalýnda gül dudaklarýmda hüzün elifim noktalandý kanadý dilimde adýn azaldý renkler birer birer sana tükenirken mevsim sen hep yarým
sonra üþüdü karanlýðýn elleri sýrtýný verip bir aþka ýsýt dedi bir gölgeye ýsýt yüreðimi bir þiir söyledi sonra mevsimsiz acýlardan kalma bir hiçlikle
kendi içine çöken bir karanlýk gibiyim sýrrýný yitirmiþ tutsam kuruyacak sesim yüreðimde sevda sana büyüdü acýn devrildi cümleler sen hep yarým...
soldu gölgeleri þehrin güneþe dokundu bir þiirin kanatlarý kaldýrýmlarda ayak izleri yol tükendi orta yerinde menzil düþtü
ÞAHBEYÝT FATÝH ÞAHÝN IÞIK Sosyal Medyada Paylaşın:
sahbeyit Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.