HİDAYET....
“Ýnsaný insan yapan þey, insanca düþünüp, insanca hareket etmesidir”
Ýnsanlýðý düþündüm söz üzerine
Aklým deðmedi, düþüncelerime, kalbime
Ýnsanca düþünüp, insanca yaþamayanlar insandý yeryüzünde
Parayla, malla, mülkle, mevkiiyle, makamla çýkmýþlardý insanlarýn tepesine
Ýnsanlarýn çoðunluðunu etmiþlerdi kendilerine köle
Ýnsandan tanrýlar vardý yeryüzünde
Hükümranlardý insanlar üzerine
Hüküm verip öldürüyorlardý
Çýkarlarýna kullanýyorlardý
Kendilerini yasalarla koruyorlardý
Þaþalý ordularý vardý
Dokunulmazlardý
Tartýþýlmazlardý
Yargýlanamazlardý
Sorgulanamazlardý
Müminleri vardý insanlardan
Sevgileri yükseliyordu Tanrýlarýna arþý âlâdan
Ýnsan olma özelliklerinden çýkmýþtý Tanrý insanlar, iþler duman
Artýk onlar yaratýyor, onlar yediyor, onlar giydiriyorlardý katýndan
Müminlerine cennet oluyordu vatan
Kâfirlerine ise dar ediliyordu cennet vatan
Adaletti bu, Tanrý insandan
“Ýnsanýn tanrýlaþmasý, tanrýlaþtýrýlmasý insanlýk dýþýna çýkmasýdýr”
Tanrýlaþan, tanrýlaþtýrýlan insanlarý düþündüm söz üzerine
Þaþtým, aklým ermedi insana kulluk edenlere
Düþündüm “ölümlü ölümlülerden medet umar niye?”
Çare bulamadým, “neden insanlar razý köleliðe?”
“Ýnsaný kutsallaþtýrýp tanrýlaþtýran insanlar insanlýk dýþýna çýkmýþtýr”
Ýnsanlarý tanrýlaþtýranlarý düþündüm söz üzerine
Hangi çýkar, “insaný razý eder, insanlarýn kulluðuna, köleliðine?”
“Ýnsanlýk tarihi, insanýn insanlýktan çýkýp ya tanrýlýða, ya da köleliðe yürümesidir”
Düþündüm insanlarý insanlýk tarihi içinde
Ýnsaný insan kýlan tek düþünce
“Kullara kulluða hayýr diyen Allah’ýn hidayetinde”
Ne yazýk ki, çok az yeþeriyor insanýn aklýnda, kalbinde
Ýnsanlarýn çoðunluðu aldanýþ içinde
Her gün bitmek üzere olan ömürde
“Ýnsanlýk onuru, Ýnsanýn Tanrýlýðýna, köleliðine karþý çýkmaktýr”
Ey insan, bu söz heyecanlandýrýyorsa seni
Buluþturuyorsa insanlýk ölçüsünde seni
Bil ki Allah bekliyordur hidayetiyle seni
21.08.2013 - Ýzmir
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.