Kurtuluş

Kurtuluþ

Bir þehre vardým ki kurbiyet yurdu,
Ayrý gayrý denen, elden kurtuldum.
Fýrtýnalar dindi, kasýrga durdu,
Hoyrat hoyrat esen yelden kurtuldum.

Ne güzel yazýlmýþ, ilahi yazým,
Bundan öte bize Can’da ne lazým,
Vas-lý yar olunca, dut dalý sazým,
Göðsüme gerilmiþ telden kurtuldum.

Takatim kesilip düþmüþken bitap,
Kulaðýma geldi o ulu hitap,
Bu gün okuduðum bir baþka kitap,
Topla çýkart çarptan, Böl.den kurtuldum.

Açtý hazineyi döktü önüme,
Bayram adý verdi düðün günüme,
Þükür kulluk düþtü, gerçek ünüme,
Bülbülden dikenden gülden kurtuldum.

Önce ciðerimi, yakýp daðladý,
Sonrada zincirle beni baðladý,
Kendi kaynaðýndan, sular çaðladý,
Çaylardan ýrmaktan gölden kurtuldum.

Evvelce yolumuz dikti yokuþtu,
Bekasýna erdik, düzlük oluþtu,
Her ne var âlemde, Rab’ca konuþtu,
Esrara yabancý, dilden kurtuldum.

Dostun sarayýna vardý varalý,
Nerede bilmem ki, eski yaralý,
Çorak bahtýmýzý derya saralý,
Seraplarla dolu çölden kurtuldum.

20.08.2013...Mustafa Yaralý



Sosyal Medyada Paylaşın: