benim dünyam...

yine oturdum gecenin bir yarýsý,
elimde kalemim yazmaya baþladým.
ben þiirlerimi gece yazýyorum,
çok mu duygusalým ne!..
kafamda yankýlanan o þarkýlar,
gece nin sessizliði de bir yandan...
ve yalnýzlýðýmla baþ baþayým.
geceler dost oldu artýk bana,
belki de hüzünlerimi,gözyaþlarýmý,
paylaþtýklarý için...
mutluyum üstelik bu yaþamýmdan,
sanki davet eder gibiyim,
geçmiþim,bugünüm,umutlarým.
dolaþýp duruyor etrafýmda...
belki de hayal görüyorum,
ya da bunlarýn hepsi bir rüya,
uyandýðýmda hepsi bitecek olan bu rüyadan,
uyanmak istemiyorum SONSUZCA...
Sosyal Medyada Paylaşın: