veda ederken þehri bulutlar
hatýrýmýzý sorar birileri inceden
tiz sesten þarkýlar yankýlanýr
düþ kýrýntýlarý buharlaþýr mum ýþýðýnda
sýrlarla örtülü bakýþlar, perde perde çekilir yüzüme
ellerim üþür anýlarý yaktýkça
duman duman uçuþur gölgeler
kareler siyah-beyaz çerçevelenir boþlukta
belli ki, sabahlar sancýlýdýr bu diyarlarda
karanlýða ýþýk tutmaz tan
bu yüzden gücü yetmez güneþin doðuma
kývranýr gökyüzü
þaþkýn nedenlerde boðuþur nidalar
avuçlarýmdan silinir kader çizgilerim
omuzlarýmda nöbet tutar heyüla
çýðlýklar hep dipsiz kuyulardan gelir
kulaklarýmý týkarým
_korkarým gölgemden_
bir türlü diyemem
karýþýr usumda rakamsal si mgeler
denk _gelmez_ lem
12 =11=1
(1,5)2 = 1,51,5=2.25 tir
O halde Ö2 sayýsý;1< Ö2 <1,5
kök mü kare
kare mi kök
çözemem!
_köksüz karelere takýlýr düþ perim_
uçmak isterim
uçmak...
ket vurulmasýn hayallerime
çekilsin eller kanatlarýmdan
gökyüzünde olabildiðince çok boþluk;
biraz meltem, biraz sessizlik ve huzur
en çokta, özgürlük isterim
sonra; uçmak, uçmak, uçmak...
engelleri kaldýrýn ortadan
hadi, lütfen!
Güler TURAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.