Kýþýn ayazý,
Fýrtýnalý bir hava...
Yýrtýk elbiseyle bir mecnun dolaþýyor,
Þehrin sokaklarýnda...
Dikkatimi çekiyor yanaþýp adýný soruyorum,
Unutmuþ garibim adýný...
Boþ ver Meçhul de diyor,
Yaþamadýðýný söylüyor kendini...
Sonra derinde bir sesle,
Ceylan Ceylan’ým diyor...
Sakalý on santimi geçmiþ,
Acý çektiði yüzünün her halinden belli...
Kim bu adam,
Acaba nereli?
Çok acýklý maalesef hikâyesi...
Ceylan diye bir kýza vurulmuþ,
Yanmýþ ateþlerin en büyüðünde...
Sanki ölü bir bedende,
Yaþayan canlý
Öylesine yaþayan
Garip bir zavallý...
Magmalarý eritir yüreðinde
O bir kara sevdalý...
Ateþleri içmiþ,
Su içer gibi...
Öylesine tutkun,
Öylesine vurgun ki
Sevgisi ölümlerin ötesinde...
Cümle âlem görmüþte,
Görememiþ bir tek sevdalandýðý...
Rabbim kimseye vermesin
Kara sevdanýn böylesini...
Ýçim acýyor periþan haline,
Yanaþýyorum iyice yanýna...
_Hani Ceylan’ým ceylaným dersin
Nerde söyle Ceylan’ýn???
Kim bilir þimdi nerde,
Kimin kollarýnda...
Sinirleniyor...
Yüzünde acý ifadeler...
Hýzla elimi çekiyor,
Götürüyor kalbine...
_Al iþte Ceylan’ým burada
Bak iþte burada Ceylan’ým
Alabiliyorlarsa söküp alsýnlar burada...
Ben dona kalýyorum
Aslýnda onu çok iyi anlýyorum...
Unutulmak zor gelse de insana
Unutmak kolay deðil
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.