daðlarýn heybetini aþýp, sulak vadiye uzayan yolda
hava basýnçlý
hava istilâ altýnda
ovalarda barut kokusu
yamaçlarda kurþunlar...
salkým-saçak açtýðýndan beri
mor sümbüller
papatyalara kýzar, beyazda ararým suçun en büyüðünü
yeþertmek için fidanlarý
köküne sevgi boca edip, dallarýna çaput asmalý
karýncalar geri çekilmeli
kayýklarý yüzdürmeli okyanusta
yeniden sular yükselmeli kýyýlara
mavi sularýn serinliðine býrakmalý uçsuzluðu
köpüklere sereserpe uzanýr gibi
tohum saçmalý çor topraklara
yüreðimin kývýlcýmlarý kavursa da çölleri
rüzgârda hep umut taþýr, ýslýðýmýn sesi
daðýnýksa saçlarým benim deðil
hep rüzgârýn kabahati...
köstebek yuvasýna parmak basýp,
arý kovanýna çomak sokar gibi
yaðmalarým gökyüzünü
Güneþ’i istilâ eder
yaðmurlar biriktiririm avuçlarýmda
yeter ki
bitsin bu savaþlar anne
sona ersin yeryüzünde kahýrlar...
gecenin karasýnda bir türkü tutturursa kuþlar
þimþekler çakarsa göz hizanda
kor alevlerde beni düþün anne
baþucundayým
yalýnayakla...
sana söz
korksun gazabýmdan bu kâinat...
adres sormaya kalksam
kan kusuklarý etraf
çýkmaz sokaklarda, kesik baþlar
sýðýnaklarda kaderiyle baþbaþa cüzzamlý insanlar
nedir bu?
yollarýn periþan hâli anne
tahta masalarda devrik siþeler
karþýmda yabana atýlmayacak, iri kýyým, kývrak belli dansözler
dil-i lâl, soluk benizli güzeller
etek uçlarý belde, ayaklarý kan rengi
belli ki üzüm çiðnemiþler
baðbozumu mu gelmiþ
yoksa hazan mevsimi mi ?
karýþtýrdým
ne zaman kýrlangýçlar göçe kalksa
sýnýr ötesi köyler silinir haritada
sanki takvimde yapraklar azalýr
ne zaman gözüm saate alsa
zaman anlamsýzlaþýr
hiç hesapta yokken
adsýz bir mevsim belirir hayalimde
ayaklarýmda amansýz sancýlar
kasýklarýma dayalý, bileklerimden kesmeye kalkar kör býçaklar
iklimler baþa döner
tepelerde kar-boran
tepelerde uðultu sesleri anne
birazdan sefere çýkar
içimin sessiz gemileri þimdi...
oysa ki
erkendir ölüm
soðuktur yüzü kapýyý çaldýðýnda
bir sabah vakti
okunan ezândan anlarsýn bunu
nefes almak istersin, sadece bir nefes
Dünya’yý verip üstünü almadan
faydasýz
bana sevginle ölümsüzlüðü baðýþla anne
þefkâtin muskasý boynumda
kollarýmla sarayým ati’ nin
bir kez daha çeperini
hýçkýrýðým kesilsin
bahþiþ daðýtayým muhtaçlara
deðiþsin yeryüzünün renkleri
çýðýr açalým sayfalarca
yeniden yapýlansýn Mezopotamya...
bir daha
sakýn bir daha anne
aðlamaklý bir cocuk sesiyle irkilmeyeyim yataðýmda
uçurtmasýnýn ipleri, kopmuþ ellerinde
annesi aðýtlar yakarken meydanda
babasý vurulmuþ Kosova’da...
[sevgi batbay özçelik]
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.