Trenin olduðu yerde hüzünler çoðalýr. Uðurlamak,uðurlanmanýn acýsýný barýndýrýr. Canýndan can koparýr siren sesi.. Kalbini yüksek dozda hüzne boðar.
Trenli anýlarýn havasý bir baþka özeldir benim için. Nedense en çok sevdiðini uðurlayan bir mecnun canlanýr gözümde, yüz ifadesinde ki mimiklerin masum bir çocuðu bile kahreder þekilde olmasý ne acýdýr.Ne acýtýr deðil mi.. Nedendir bilmem ama; Hep eski bir trende ,paslý bir vagonda uzun bir seyahate çýkmak istemiþimdir.. Aðýr aðýr yol alan bir trenin yorgunluðunu ve geçtiði yolda býraktýðý bambaþka bir havayý iliklerime kadar yaþamak istemiþimdir.. Okuyabildiðim kadar kitap okumak. Ve yaný baþýmda bir de yâr istemiþimdir..
öyle bir yâr ki dili lâl kesilmiþ .. Gözleriyle bana yoldaþlýk eden bir yâr. Bir tebessümü ile yüreðimde ki duygularý yeþerten Bir bakýþýyla beni bana hatýrlatan bir yâr.
Nereye gittiðimize dair bir fikrim de olmamalý.. Yolun en gidebildiði yerine kadar gidip nerede olduðunu bilemeden orada yaþamak istemekte vardýr düþlerimde.
Bunlarýn hepsi asýl bir Düþ/mek dibine kadar hemde.. Ve düþlerimde daha çok þey yaþayabiliyor ve kendimi hüzünle,mutlulukla ödüllendirip insan kalmayý saðlayabiliyorsam. o zaman Düþler gerçeklerimdir benim.. Trenin raylarýna ömrümü döþerim sancýsý výz gelir gönlüme..
Bir tren’den düþen düþ’ler../Þ.D
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mahkum Duygular Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.