Gülü Koklasam Onun Feyziyle Ayılsam

Yar…
Ne kadar
Ah desem ve kalbimi dinlesem...
Gönül baðýmýn bizar býrakan lisanýný anlasam,
Aþk için gülü koklasam, aðlasam

Bülbülün feryadýný,
Cihanýn sadrýný, vaat edilmiþ hesabý
Koklasam onunla ayýlsam
Gözyaþlarýmý, sinemin efkârýný,
Umutlarýmýn bekleyen vecdi cenahýna býraksam

Neden sana
Gelemiyorum, neyi bekliyorum...
Yýllarýn yýlgýn býrakan suskunluðunu,
Gönül topraðýmýn susuzluðunu serdediyorum

Ne kadar dilensem,
Muhtaçlýðýmýn her zerresinde
Hasretini nefeslensem eriyorum
Dil susuyor, gönül aðlýyor, gözler ne kadar
Nazar etse de, ruhuma hiç tesir etmiyor

Öyle baktým,
Derinlerde yine yalnýzdým...
Her anýmda, ruhumun hicran damlalarýnda,
Kalbimin inþirah arzusunda sen vardýn

El açtým,
Secdeye yattým,
Aklýmýn dirliðinde bizardým,
Ruhum için aþikâr bir yardýn
Neyi anlamadým, gayretimi ve azmimi
Dikkate almadým ve avuntulara sýðýndým

Yaðmur yaðarken,
Umutlarým hüzünle yeþerirken...
Taþýn altýnda, karanlýðýn didarýnda, sabrýn
Ve kanaatin sadrýnda bekleyen varken

Ne kadar yerinsem,
Mahcubiyetimle kuytu köþelerde
Demlensem ve bir ah etsem
Yolun selametinde,
Dilin edebinde, gönlümün
Mahzun lehçesinde idrakine eriþsem

Seyrediyorum
Daðlarý, engin yamaçlarý...
Sinemde kalmýþ ve solmaya yüz tutmuþ umutlarý,
Demlenen yakarýþlarý, aðýtlarý

Güne baksam,
Onunla hem hal olup mananýn
Ecrinde aklansam, fecre nasýl kansam
Yüreðimden kopan çýðlýklarý ummana býraksam,
Ruhumu düþtüðü yerden çýkartsam

Göçmeden,
Nefesi sahibine vermeden...
Vaktin rahlesinde, ahdin sahnesinde,
Sadakatin tevdiinde, ruhuma aþký anlatsam

“Oku” emrini
Hakikatin ilgasýnda nefeslensem,
Aklýmýn ar, nar, kar olduðunu bir sezsem
Ne kadar kaybolmuþluðum ve solmaya
Ramak kalan mesnetsiz umudumu gizlesem

Mustafa Cilasun

Sosyal Medyada Paylaşın: