BUNDAN SANA NE
Sonra gecenin karanlýðýnda rüzgar kokunu getiriyor
Öpüp, kokluyorum kimseler görmeden
Soðuk bir namluya sürülen bir mermi gibi puþt bu geceler
Ve bir kara toprakta uyuyan bir ölü gibi cansýz
Bir rüzgar eser, kalbimin eþiðinden
Kokun girer içeri
Sarýlýrým, kendime sarýlýyormuþum gibi
Ve gemiler geçer
Özlemlerle büyüttüðüm mavi denizimden
Belki bir yýldýz’dýn, geceme doðan
Belki kimselerin göremediði
Yalnýz benim gördüðüm bir güz çiçeðiydin
Ve belki bir radyoda çalan türküydün
Benim hiç anlamadýðým
Ama hep dinlemek istediðim
Ben senin yokluðuna hiç yenilmedim ki
Hep Kendi varlýðýmý yok ettim
Üþüyorsam, sokaktaysam, kimsesizsem
Gözlerinden uzak ölüyorsam, bundan sana ne
Yalnýzsam, karanlýksam, hapissem
Yokluðun tenime pusu atmýþsa, bundan kime ne
Sen bana yasak olduðun günden beri,
Ben yokluðuna da tutsak oldum.
Sanma ki;
Bu demir kapý, kör pencere seni bana unutturur
Aksine yalnýzlýðýmda seni büyüterek çoðalýrken
Sen kalabalýðýnda benim yokluðumla eksileceksin
Yalnýzlýðýmý memeleriyle emzirir gece
Bir martý kaçak gezinir, yasaklý sularda
Gece çöker, hüküm giydiðim özlemlerime
Bir mavi kurþunlanýr, içimin deltasýnda
Uykusunda bir kuþ vurulur, kafesi paslamýþ göðsümden
Öksüz bir þehrin rahminden geceye merhaba diyerek
Geceysem, soðuksam, ölüysem
Nefesinden ýrak kalmýþsam, bundan sana ne
Kanýyorsam, parçalanmýþsam, daðýlmýþsam
Yokluðun yataðýma mayýn döþemiþse, bundan kime ne
Ýbrahim DALKILIÇ ( 15/08/2013 // 04:35 )
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Dalkılıç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.