AYRILIĞIN YOLCUSU KALMASIN !

Ey sevgili!
Bu satýrlarý kalbimin SEN diyarýndan yazýyorum.


Ölümün yakasýndan tutarken,
Ayrýlýða yolculuktayým.


Acýlar sarmýþ kývranýyor kalbim,
Sancý tutmuþ yüreðimi.
Musallaya yatýrýlmýþ umutlarým,
Uzun oldu yolculuðum,
Sensizliðe de uðramadan geçemedim..


Her adým da biraz daha yaklaþýyor ayrýlýk,

Ö L Ü Y O R U M !



Oysa uzaktý bize acýlar,

Bir daha inmemek üzere kaldýrmýþtýk tozlu raflara.
Þimdi ise;
Ayrýlýða giderken tutuyorum ellerinden acýlarýn.



Gözyaþlarým deðil,
Söz yaþlarým anlatýr içimde ki yangýný.

Ah ! Hasret kokan yarim!
Ne zaman ayrýlýk koydun sevdamýzýn adýný?



Birden keþkelerim sardý içimi.

Saatlerce secde de yalvardýðým duam iken,
Yanmýþ yüreðim feryat figan ediyor þimdi.


Küllenmiþ yanýmdan, SEN yanýmdan yazýyorum!
Sev(m)iyorum derken, bir kez daha ölüyorum.

Ayrýlýk kokan her cümlem de,
Bedenime iþlemiþ en büyük günahýmsýn.


G Ý D Ý Y O R U Z !
Toplayýn bavullarý AYRILIÐIN YOLCUSU KALMASIN !
Sosyal Medyada Paylaşın: