Ona Bu Şiirin İçinde

küçük kalmýþým 
bakarým üzülürüm hep ne çok ne çok diye
ilk uydurmalarý çabuk geçiyor
saçlarý var mýydý bilmiyorum
aðustosun ortasýna doðru yanaþýyorduk sanýrým

batan inci güllerine kalýnca en hafifi oluyorsun yazýn
duyuldukça arkamýz sarsýlýr günler geçerdi
mutlu olabilseydik
olabilseydik mevsimler batarken seninle

þu an kýyýlarý dalgalanan bir denizin içinde deðilim
ufkumu mavilikler çalmýþ da deðil inan 
sadece suya bandýrýlmýþ bir kafa deðiþikliði koyu
anne 
babam ölmeseydi keþke 
biraz daha mutlu olur muyduk sence

babam ölmeseydi 
ona bu þiirin içinde
sevebilmenin mümkün olduðunu bilen ellerimi gösterirdim
rüyalarýmda kapýma kadar uðrayýp geri gitmezdi o zaman
utanýp öperdim beni affetmesi için yanaklarýndan

uyanýn 
burasý aðlayanlarýn pazarý deðil
harflerin deðiþtiði yeþil bir yokuþ sadece
yorgun iþçiler iþten dönüyor
tabak çanak seslerine açýlacak pencereler ve
giriþ katýnda bir çocuk aðlýyor
üstümüzde çok 
çok yakýn yokluklar var
üzülenleri Allah biliyor

kanýmdan geçer çalýnmýþ saatler bu gün
yarýnýný uyduran bir bilge gibi savaþýyorum sizinle
beceremedim 
þu daðdan doðan güneþin aynýsý olmayý
artýk utanýyorum kendimden

bulaþtý 
bulaþtý biliyorum sonsuzluk bana
dert edecek bir þey yok diyor batan sancýlar
yanýyor evlerin çocuk beyazlýklarý
artýk uyansak mý 
uyansak mý 
kapýmýz çalýnýrken tüm olanlara.

































































































































Sosyal Medyada Paylaşın: