Ve Ben Kaç Kez Vuruldum

Delindiðinde göðsüm acýyla
Kimliksiz yalnýzlýklar ekler ömrüm
Suskun, isimsiz, unutulmuþ anýlara...
Ve sabýr çeker tespihim
Her gidiþindeki yok oluþlara...




Bazen hýrçýn bir dalga boþluðudur
Sus(k)usuna esir gülüþlerim...
Ve binlerce vurgunun iniltisidir bazen
Yüreðime asla söz geçiremediðim...
Kusursuzluðumun ihanetidir en çok da
Beni acýlara demleyen...




Savrulan bu gökyüzü
Hangi mavilere öksüz býrakýldý güncesinde
Ve kaç bozguna uðratýldý bulutlar
Aktý sema
Aktý gözyaþlarý doluluðunca
Ve ben kaç kez vuruldum bir aþkýn namlusunda...
Ah ki anlatmaya gücüm yetmez
Say ki yazmaya...




Kaç geceyi talan ettim güneþin yokluðunda
Kaç yeminler bozdum günahlarýmýn ezberinde
Kaç Ay’ý heba ettim yalnýzlýðýn koynunda
Ve kaç...
Sayýsý belli olmayan kurbanlar verdim
Anne sütüne eþ ak/lanmýþ/lýðýnda...




Durgunluðumun sebebini sormayýn sakýn
Ve beni yormayýn yýllar
Bir konuþursam
Ne gökyüzüne sýðarým
Ne de yeryüzüne...
Ben ki aktýkça taþar
Sýzdýkça kanarým
Kýraç yüreðimin susuzluðunda...


Þimdi;

Demlenen gecenin iniltisidir
Poyraza esaret titreyiþlerim
Ve sýzlayan kalbin çisiltisidir
Yokluðundaki bu iç çekiþlerim


Kardelen

Sosyal Medyada Paylaşın: