Yaðmur sonrasý,
Özüne çaðýrýr gibi kokarken toprak
Islak bir kaldýrýmýn, orta yerinde durdu
Yaþlý adam;
Göz bebeklerimde dolaþtý bakýþlarý,
Sakalýmýn biçimsizliði battý gözlerine
Öfkesini kusacak sandým,
baktýkça hoyrat görüntüme
Zira baþtan aþaðý süzmelere,
aldýrmýyordu benliðim
Ve kaþlarýma kadar indirmiþtim,
fötr þapkayý
Titrek ellerim sýkýyordu,
duygularýn kayýt defterini
Dudaðýmda yanýyordu,
izmaritte çalan sigaram
Dayamýþtým sýrtýmý,
yüzümü yaþlandýran,
soluk ýþýklý bir sokak lambasýna
Sadece bir bakýþ ötemdeydi özgürlük
Kurtulabilseydim eðer o delici gözlerden
Ve kýzgýndým
Çat kapý gelen ilhamýn misafirliðine,
Yine kapýlmýþtým,
hiçliðe götüren yazma telaþýna
Birkaç adým sesi böldü,
gecenin uhuviyetini
Sancýsýz doðdu kelimeler,
o yaþlý bedenden:
“Sen þair olamazsýn, yazar da”
Yýkýldý yokluk nehrine kurduðum köprüler
Düþtüm,
iki damarlý gözün bakýþ aralýðýna
Sustu kelimeler…
Sanki uzakta bir yerde,
aðlamaya baþladý tüysüz yetimler
Nedennnnnnn?
diye baðýrmak istedi mega þehirler
Ve konuþtu o babalýk:
“Çünkü sen;
Þair olamayacak kadar yakýþýklý,
Yazar olamayacak kadar kalabalýksýn”
Ýþte kýrmýþtý prangasýný, muzýr dilimin
“Bilemedin moruk;
istisnalara yaz beni
zira;
beni tanýmlamaya yetmez,
senin belirlediðin aralýk”
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.