Bir yabancý þehre beþ parasýz gidip yerleþmek gibiydi seni tanýmak.
Yüzme bilmeden en derin yerine düþmek denizin,
Vahþi bir aslan tarafýndan evlat edinilmek gibiydi.
Nereye gidersem gideyim aklýmda olan
Ve dokununca sýzýlarýmý alan kedim gibiydi...
Seni tanýmak sihirle yüzleþmek gibiydi.
Bir devrin kapanýp diðerinin açýldýðý yeni bir hayat,
Yol kenarlarýnda biten otlarý farkedebilmekti seni tanýmak.
Bütün yüzlerin arkasýnda yüzünü görebilmek,
Sesini duyabilmekti suyun gerisinde.
Doðanýn gülüþünle aydýnlanmasýydý.
Can vermesiydi suyun yemyeþil tarlalara.
Serin bir sonbahar sabahý gibi ýlýk,
Bir o kadar da fýrtýnalýydý seni tanýmak.
Seni tanýmak...
Þimdilerde bir türlü dibine ulaþamadýðým bir uçurum gibi.
Düþtükçe hýzlandýðým,
Kalbimi demirden bir elle sýkýp sýkýp býrakan
Zehirli bir düþ gibi seni tanýmak...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.