Leyl-i Leyla

Senin kalbinden geçip
Kendi çölüme çýktým.
Adýn kýzgýn çölde sancaðýmdý
Sancaðýn gölgem.
Güneþmiþ yüzün bildim,
Yüzümü kumlara sildim
Ordularýma yenildim,
Çok savaþlar geçirdim
Oklarým tükendi, mýzraðýmý yitirdim.
Adýndý benim virdim
Adýna savaþlar bitirdim.
Gelip çölümde durdum,
Çöle kaleler kurdum.
Yüzün ebedi yurdum,
Yurduma bakýp durdum.
Çölde çok aþýk vurdum,
Seslerini duyunca,
Leyla deyip uyurdum.
Senin kalbinden geçip
Kendi çölümde durdum.

Senin kalbinden geçip
Donmuþ daðlara vardým.
Adýný daðlarda arardým.
Ellerin mabedim.
Sana Leyla dedim
Sevdiðimi söyledim
Ellerine deðen bir kardým
Ýncecik bedenine vuslatý sardým.
Leyla ben vardým ve sana yalvardým
Senin kalbinden geçip
Donmuþ daðlara vardým.

Senin adýnla Leyla
Duyuyorum vaveyla.


Selver Metin



Sosyal Medyada Paylaşın: