Işık İten Karanlık

çim saklý oyunlarla koþmak
ne ebet kendinden geçmiþtir ne de ben
hayatýn lambasýyýz aniden sönen

ýþýk iten karanlýðýn dibinde yaþar
hüznü kadar kendi içine çekilen sýr
ve bir böcek diyaloðu
þarkýlar söyleyerek duvara çýktý
ne kadar ilginç
düzlem efsanesini yýkan bir küçülme
kendi boyutlarýnda bir kahramandý
nasýl anlatsýn göðün tarumar olduðunu

ahu dertlenince kuyular buldu
kulaklarýný örten sular irkilmeseydi
duyduklarýný þarkýlar söyleyecekti neva
bu kadar yanaþmýþken sarýlmak istemez misin bana
aniden uyanmýyacaðýmýza söz verirsen
kaçtýðým gibi geri dönerim sana

akan asansörler bulup aynalara saçanda
düþene kadar seni öpeceðime söz veriyorum
ne olur kýrpma kirpiklerini kýsma
dudaklarýn bitmesin derken
ayrýlýk denen hýzlý kabusa

kaldýrýmlarý bayýltýp boyumu boyuna gizleyen o fýsýltý
ana karasýndan yükselen bir gök delen
çingenelerin yalvarmasýna inat daha bir akþam
rahat ol
rahat ol içim
seni çok seviyorum baþýn dönerken

üst ve alt geçit
þakalar þakasý þarap
gülümsemelerini hatýrlamaya mecbur deðilim
saltanat kurmuþ bir adam görürsen çok utanýrým
böyle olmadýðýný inkara kalkýþsam inanmazsýn
inanmazsýn
neden böylesine karmaþýk olduðunu duygularýmýn.










Sosyal Medyada Paylaşın: