Kurt - Kuzu - Kırmızı

günlerden pazartesi sanki
natürmort bir yalnýzlýk resmindeyim
çaðla renkli bir aðaç dikili sol yanýmda
iþte, çimleri tâze bir parkýn
en tenha banký gibi içim


anlatamadýðým ne varsa bir tablo içinde
k/aldýrmadýðým tekdüzeliklerim meselâ, koyu kahve
sevinçlerim çýlga mavi
korkularým utangaçlýðýmýn en hâkî cebinde
yalan söyledim
renk körüyüm ben
ve ömrümde hiç resim çizmedim



keþkelerimi bu kadar yutan da pek olmadý
’zaman durmalý’
geceyi dudaklarýnda söndürmeliyim dediðim bir þehir/sihir
dudaklarý kalýn bir þarkýda pusmam böyle boylu boyuna
ne zamandýr paslý kalmýþ tanrým
ne zamandýr
dudaklarým halikarnas biçmemiþ
ne söylesem yalan ne yutsam þiir
ki ben kýymetsiz/tiynetsiz bir þâirim
ama sana yemin ederim ince belli kordon
parfüm banyosu yapmýþýmdýr belki
ama þimdiye dek fincandan hiç elektrik içmedim

farkýndayým
ilikli iki yaka ardýnda kýyamet
kaykýldýkça içime zorla
kül tablasýna basýlýr gibi son damlasý bir zehrin
tamam elvedâ vakti
hârika hislerde hissen yok
belki de haberin
anladým ve biliyorum
ben kelebek ömrüyüm
o/ sen uzun iklim
tamam ellerim havada
gidiyorum
herþeyim senin

ama þunu bil isterim
þehveti sollayalý bir ömür olmuþ, aþk
ve aþk diliyle tuzlanmayalý tenim
ne, kurt - kuzu - kýrmýzý demek niyetim
ne de sadece, göl- maya- belki
yine de anlam kaybý zaafý yaratan gamzelerinden
ve su buðusu/kuðusu gözlerinden özür dilerim
sen nefes alma diyorsun bana ya Smyrna
burnunun direði sýzlarken bir þehrin

sen zahmet etme/sevgilim
ben kendimi yolcu ederim!..





TopraðýnSesi





.
Sosyal Medyada Paylaşın: