Ne büyük umutlarla köyden þehre göçülür Taþý topraðý altýn demiþ atalarýmýz Önceden gelenlerle ayný meslek seçilir Gün gelir birer birer çýkar hatalarýmýz
Veresiye bir hayat ölüm bile taksitle Almasý kolay ama vermesi zül geliyor Ýnsanlar harcanýyor farklý türden maksatla Felek denilen elek güçsüzleri eliyor
Oðlan kýz büyüyünce tezatý farkediyor Güzel yaþam hayali hep gözünün önünde Gelenekle mücehhez huyunu terkediyor Ne etsin görmemiþ ki bunlar yoktu dününde
Þehrin siluetine varoþlardan bakarýz Gezip tozmak mý? hayal, karnýmýz doysun yeter Ýþimizin gereði ancak evden çýkarýz Geleceði düþünmek her gün ölmekten beter
Ýnsanlar robotlaþmýþ selam veren alan yok Dünyalýk telaþýyla herkes kazanç peþinde Örf ve adet tükenmiþ kýymetini bilen yok Silinir olmuþ izler topraðýnda taþýnda
Binalar gökdelenler adým baþý A-V-M Kent hayatý sarmadý çekip gidem köyüme Þehirler gurban olsun benim kerpiç evime Huzuru arýyorum büyük þehir neyime...
Mehmet Nalbant
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Nalbant Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.