Filistin Akşamları..
JEHR
Filistin Akşamları..
(puþta yataklýk deðildi döþümüz
o’nun için hayýrsýz ve kayýplara çýktý adýmýz
sesin saklýmda kaldý bunca yýl
þimdi filistin akþamýnda doksan dört baharýndayýz…)
kýyýlarý saçlarýna vuran her dem mutedil dalgalý
gözleri haritalara kapalý bir sahil kasabasýydý
kendi düþlerine sokulup duran ihtiyar kahveler
kim bilir kaç sevdalýk çýnarlar yaþýndaydý
kendime selamsýz geçtim sokaðýndan
akasyalar sanki esmer teninle yýkanmýþtý
avluna düþen bunca gözaký ve gözyaþý
yýllar var zaten içimde
hiç mi hiç kurumamýþtý…
zaferler adýna deðildi ömrümüz
bu yüzden kaybetmek sýradan bir þiirdi
dize dize dizilen ölüm ve ölüler gibi
söylediðimiz þarkýlar da nakaratýna küsüp gitti…
biliyorum
þimdi görsen bilsen suretim pencerende
gitme derdin ya da git ama elvedasýz gitme
oysa her veda biraz daha kanatýrmýþ ayrýlýklarý
þimdi görüp de beni bakýþlarýný titretip ellerini de üþütme…
gölgeler büyüyecek birazdan
gitmeliyim izimi izmaritimi alýp
ve þimdi eþiðine býraktýðým
çoban ateþleriyle harmanlayýp yazdýðým bir mektup
daðlarýnda tütmez ise
ey sevdiðim
beni o þehirlerde bil ve unut…
I.
kendime sensiz kaldýðým eylülden bir akþamdý
kokun açelya rüzgarlarýna sinip gitmiþti
pasaportumun süresi bitmiþti
durup arkama baktým dönüp aklýma sataþtým
sonra zifirden de zehir sokaklara karýþtým
pusu kurdum fikrime örselenip düþlerime de dalaþtým
soludum içli ve ürkek dudaklý þarkýlarý
intihardan da koyu zamanlarýn rengine bulaþtým
meðer ben gözlerime hep yitik aþklar
ve o naçar kentlerle bakmýþým...
hani o þairlerin veda þiirleri olur
hani o gemiler gider geride mendil kalýr
iþte o mendil
bir þiir için ne acayip gözyaþýdýr
ve her ayrýlýk yerlere serilen güz yüzlü bir yaprak telaþýdýr
o telaþ solar geriye köhne bir meyhane kalýr
tahta masalarýna çaký ile inançlý sözler kazýlýr
o sözler tutuþur bir ceket karanlýða karýþýr
karanlýðýn gözlerinden cekete kan bulaþýr
düþer ceket yerlere
ölüler gözlerimizle bakýþýr
filistin akþamlarý heder
filistin akþamlarý rezil
filistin akþamlarý sarhoþ bir azrail þarkýsýdýr…
yaðmurlarýn kaldý bir tek kýrmýzýya çalmayan
gökyüzün barut soluyor delikanlýlarýn namlu
ikliminden bir kýz sevdim ey filistin
ve sen hala döþümü delen hýrçýn fýrtýnalar gibisin
hadi ben beni býrakýp bendimden de kaçtým
say ki üstüne muhbirlerinle yanýldým
e sen ne diye
beni bu eylül akþamýnda
bu çatlayan çatýrdayan sancýmla
yarýn kalkacak mahþerin namýna
tutup sevdamýn adýný sela diye yazdýn…
Mert Metin
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.