yüzümde saðanak yaðmurlar bilsen ne çok rüzgarlý esiyor hava kopup giden uçurtmanýn býraktýðý avuçlarýmda ki açýk yara izleri düþlerimde parçalý kaldý seni hatýrlatan ipleri
sonra kendimi ihbar ediyorum koynumda ki saklý yokluðuna asileþiyor hasretin yeniden yavaþ yavaþ yalnýzlýðým hayalinle çatýþýyor baþladýðým yerden yeniden kopuyor sensizliðin eyleminden kýyamet
hani biz olacaktýk bu sevdanýn bu aþkýn da iki örgüt üyesi…
sonrasýnda, baþlýyor kendi kendime teselli bulutlarýnda gölgesinde terliyorum ne sözüm geçiyor artýk kendime ne de aklým kesiyor gittiðine hava çok nemli desem Anlýyor musun?
sonralarýnda kalbim, sularýnda boðulan saklý bir kent, saklý kentinde bir hücre evine dönüyor geçmiþten hala sana göðün sert sesini topraðýn sesini taþýyorum farz et geçmiþ olsun kalbim demekle bu acýlarda geçmiyor Kalbim beni affet
en sonunda ateþliyorum kendimi aþka kurulu namlusundan kanatsýz düþüyorum bilmelisin kýyýlarýna ve artýk güneþ, ölü bir martýyý çiðneyip geçiyor çaðýrmalýsýn o vakit mevsimleri bahar diye üstüme çiçekleri ruhumun göðsüne bu aþkýn iki örgüt üyesi diye yazýlýp okunacak uçurtma þenliklerinde adýmýz hatýrlanacak.
2013/10
Sosyal Medyada Paylaşın:
Toprağımsın Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.