Hak-ı Divan

sen sefil olmadan canda
pir-i þahýn huzurda
derde derman olandýr
cümle alem bilsin diye
arþ-ý yedi kez dolaþandýr

gül gül ile bir olur
bereket dua ile
hüsnü cemalinde vuku bulandýr
sine-i bahçemde ateþ sönmez yanar
bu vuslat böyle uzar gider
gönül durmaz Rabbe dua eder
zikir-i ala ile dost kal diye

ben bir abdal veliydim
hal bilmeze köleydim
çölden çöle azap içinde
gece gündüz gezendim
tüccar beni satýn aldý
azad etmedi derde saldý
türlü türlü cefa werdi
vakit ne çok uzundu

bir pir-i þahým vardý
adý Abdülkerim bin cabbar’dý
Esmaül Hüsna’yý öðretendi
gönlüme þifa ile nur verdi
dergah dergah üstüne kurdum

pir-i þahým Mekke’de vefat etti
cümle dergah doldu taþtý
nur-u cemali ne güzeldi
zaman geçti su gibi aktý

Mýsýr’a vardým içimde har ile
halký gördüm zulüm içinde
hazreti hatice vefa içinde
kavmine kul köle olandý
zalime aman dilemeden
Rab ile niyaz içinde
sabýrý takva edendi

bende ömür uzun sürdü
türlü türlü cefayla doldu
gönlüm bir tek sende olandý
vuslatý har içinde bilendim

þimdi iki alem arasýnda
bir gelir bir giderim
vuslat uzundur bilirim
sana zikri telkin ederim
ayrý kalma candan diye
seni sükuta salarým

gör sine-i bahçende öten bülbülü
Yusuf’u aþk ile periþan olaný
pirlerin þahý pirini
arþ-ý alemde alemler içinde
beþer-in bir gün göreceði
senle ikrar içinde olduðu yerde

ibadet içinde kusur eyleme
canda canýma zulüm etme
þah-ý þan içinde olan sultaným
Hak’ký divanda beni rusvah eyleme

Sosyal Medyada Paylaşın: