Hiç bir söz dizini anlatamazdý ellerini,
Hele gözlerini aslaaa!
Irmaklarýn hareketli buðusu saklýydý içlerinde,
Yapýþýp kalýrlardý deðdikleri yere.
En çok da kaþlarýný severdim,
Gölgeledikleri için býkýp usanmadan.
Hiç bir duanýn veremediði bir huzurla doluydu besbelli;
Bakýnca merasim alayý eþlik ederdi düþlerime.
Küçük bir sandal kiralayýp,
Ýçinde yaþama isteði verirdi gözlerin.
Ýhtiraslý birer beþik gibi saldýrgan
Ve þefkatli bir sevgilinin kucaðý gibi narin.
Acýnýn tüm raddelerinden geçmiþtim tünellerinde,
Bir kozaya koyup çýlgýnca sarsan tuzaklarýnda;
Ölümünden korkan hiç bir canlýnýn,
Bile-isteye kalbini emanet edemeyeceði
Müebbede mahkum gözlerin vardý.
Ne gözlerdi onlar bilemezsin.
Senin aynadan kendi sýrlarýna vakýf olduðun
Ama gözlerimden göremediðin gözlerin...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.